مجله‌ی آموزشی و خبری سامپی

آنفولانزا یک عفونت حاد تنفسی ویروسی است که باعث عوارض و مرگ و میر قابل توجهی در سراسر جهان می شود. سه نوع آنفولانزا باعث بیماری در انسان می شود. آنفولانزای نوع A به دلیل حساسیت بالای آن به تنوع آنتی ژنی، مسئول ایجاد بیماری های همه گیر است. آنفولانزا بسیار مسری است و علامت بارز عفونت شروع ناگهانی تب، سرفه، لرز یا تعریق، دردهای عضلانی و بی حالی است. برای اکثر بیماران در شرایط سرپایی، تشخیص به صورت بالینی انجام می شود و تایید آزمایشگاهی لازم نیست.

 آزمایشات آزمایشگاهی ممکن است در بیماران بستری مشکوک به آنفولانزا و در بیمارانی که تشخیص تایید شده تصمیمات درمانی آنها را تغییر می دهد، مفید باشد. سنجش‌های مولکولی سریع تست‌های تشخیصی ارجح هستند زیرا دقت بالایی دارند. اگر بیمار در عرض 48 ساعت پس از شروع علائم مراجعه کند، ممکن است درمان با یکی از چهار داروی ضد آنفلوانزای تایید شده در نظر گرفته شود.

بیشترین فایده درمان زمانی است که درمان ضد ویروسی ظرف 24 ساعت پس از شروع علائم شروع شود. این داروها طول مدت بیماری را در بیماران سالم تا حدود 24 ساعت کاهش می دهند و ممکن است خطر عوارض جدی را کاهش دهند. هیچ داروی ضد آنفولانزا برتری ثابت نشده است. واکسیناسیون سالانه آنفولانزا برای تمام افراد شش ماهه به بالا که منع مصرف ندارند توصیه می شود.

 همه گیرشناسی آنفولانزا 

از سال 2010 تا 2018، تخمین زده شده که فعالیت آنفلوانزای فصلی در ایالات متحده از 9.3 میلیون تا 49 میلیون مورد و 12000 تا 79000 مرگ در سال متغیر بوده است. شدت بیماری در همه گروه‌های سنی مختلف متفاوت است. بیشتر موارد ابتلا به سویه A/H3N2 بود زیرا واکسن علیه این سویه اثر کمی داشتند.

آنفولانزای فصلی عمدتاً در ماه های سردتر در مناطق معتدل رخ می دهد. راه اصلی انتقال از طریق استنشاق ذرات تنفسی عفونی (انتقال قطرات بزرگ) هنگام سرفه یا عطسه فرد آلوده است. همچنین شواهدی از انتقال از طریق هوا (ذرات کوچکی که از طریق صحبت کردن یا بازدم منتقل می‌شوند) و فومیت وجود دارد. دوره کمون معمولی 24 تا 48 ساعت است. بیماران یک تا دو روز قبل از شروع علائم و پنج تا هفت روز پس از آن عفونی می شوند. کودکان و افرادی که داروهای سرکوب شده سیستم ایمنی مصرف می کنند دوره بیماری طولانی دارند.

در سال 2009، یک زیرگروه جدید H1N1 (pH1N1) از مجموعه چهارگانه دو ویروس خوکی، یک ویروس پرندگان و یک ویروس انسانی بوجود امد. اولین بار در مکزیک در سال 2009 شناسایی شد و باعث مرگ میلیون‌ها انسان در سراسر جهان شد و تخمین زده می‌شود که 18500 مورد تأیید آزمایشگاهی باشد.

از سال 2011، شیوع یک ویروس H3N2 با منشاء خوکی در ایالات متحده گزارش شده است. موارد عمدتاً شامل کودکان خردسالی بود که اغلب در نمایشگاه‌های کشاورزی در معرض خوک قرار می‌گرفتند. به علاوه، ویروس آنفولانزای پرندگان H5N1 به یک نگرانی جهانی تبدیل شده است. این ویروس برای اولین بار تنها در جمعیت غازهای وحشی در چین در سال 1997 شناسایی شد و به سرعت به طیور خانگی و در نهایت به جمعیت انسانی گسترش یافت. در حال حاضر موارد آنفلوانزای پرندگان در سراسر جهان گزارش شده است، اگرچه انتقال از طیور به انسان و انسان به انسان نسبتاً کم است. علیرغم قابلیت انتقال کم، میزان مرگ و میر گزارش شده بالا است (تقریباً 60%).

 پیشگیری از آنفولانزا 

کمیته مشورتی مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) در شیوه های ایمن سازی (ACIP) و آکادمی پزشکان خانواده آمریکا (AAFP) واکسیناسیون سالانه آنفولانزا را برای همه افراد شش ماهه و بالاتر که منع مصرف ندارند، توصیه می کنند. واکسیناسیون باییستی در افرادی که در بیشتر در معرض خطر ابتلا به آنفولانزای شدید هستند، مانند پرستاران، پزشکان ، مراکز بهداشتی و خانواده افراد الوده بایستی انجام شود.

انواع مختلفی  از واکسن آنفولانزا موجود است، از جمله:

1. واکسن های آنفولانزای غیرفعال(IIV)
2. واکسن غیر فعال نوترکیب (RIV)
3. واکسن زنده و ضعیف آنفلوانزا (LAIV): LAIV در زنان باردار، افراد دارای ضعف سیستم ایمنی، کودکان زیر دو سال، کودکان دو تا چهار ساله که در 12 ماه گذشته آسم یا خس خس داشته اند و بزرگسالان 50 سال و بالاتر منع مصرف دارد.
4. RIV چهار ظرفیتی و چهار ظرفیتی IIV : برای کودکان شش ماه تا هشت سال و در سنین بالا، اگر کودک حداقل دو دوز واکسن آنفولانزا را قبلاً دریافت نکرده باشد، دو دوز IIV با فاصله حداقل چهار هفته توصیه می شود. این در حالی است که  RIVبرای کودکان کمتر از 18 سال مجوز ندارد.
5. واکسن سه ظرفیتی با دوز بالا و غیرفعال: (Fluzone High-Dose) برای بزرگسالان 65 سال و بالاتر مجوز دارد و مطالعات متعدد در مقایسه با دوز استاندارد سه ظرفیتی IIV اثربخشی برتر را نشان می‌دهد.
6. واکسن سه ظرفیتی غیرفعال کمکی (Fluad) : برای استفاده در بزرگسالان 65 سال و بالاتر مجوز دارد.

علائم بالینی انفولانزا

آنفولانزا اغلب باعث عفونت تنفسی بدون عارضه همراه با سرفه، تب، درد عضلانی، لرز یا تعریق و بی حالی می شود که دو تا هشت روز ادامه دارد. شروع به طور معمول سریع است. علائم گوارشی غیر معمول مانند استفراغ و اسهال می تواند در کودکان رخ دهد. بیشتر بیماران، به ویژه سالمندان، کودکان خردسال و افراد دارای بیماری زمینه ای، به بیماری شدید ناشی از پنومونی ویروسی یا باکتریایی ثانویه همراه با نارسایی تنفسی و چند ارگانی مبتلا خواهند شد البته عوارض خارج ریوی نادر است.

تست تشخیصی انفولانزا

بر اساس CDC، آزمایش آنفولانزا در بیماران دارای علائم و بستری شده در بیمارستان انجام شود. آزمایش سریع واکنش زنجیره‌ای پلیمراز، تجویز آنتی‌بیوتیک و همچنین احتمال بازگشت بیمار را کاهش می‌دهد.

منبع: https://limateb.com/the-new-flu/